Rodrigo my hero

De man mag dan wel in de titel staan, het is vooral de vrouwelijke gitariste die zondagavond 30 november de Ancienne Belgique van zijn sokken blies, mezelf inclusief. Niet omdat ze -zoals onze van testosteronen voorziene concertgenoten ze ter plaatse al te luidruchtig benoemden- zo'n "hete chiquita" is, maar wel omdat ze de aanstekelijkste tokkelwijsjes zomaar uit haar mouw en hand schudt. Gabriela Quintero leerde ooit metallica riffs aan gitaarminnende buurtkinderen, sinds 1999 toert ze de wereld rond met haar al even tokkellustige "partner" (wat dat ook momenteel moge betekenen). Rodrigo Sanchez speelde als puistige Mexicaanse puber in een bandje en werd daar zwaar om geadoreerd door bakvis Gabriela. Van het één kwam het ander en wanneer ze beiden als metalfans geweigerd werden voor het conservatorium, begon hun muzikaal verhaal pas echt. Gabriela werkte nog snel een lijstje girls' bands af en vervoegde haar adonis even later bij een heuse rockgroep, Tierra Acida. In Dublin werd hun gitaargerelateerd talent ontdekt en nog geen tien jaar later ligt een stevig stukje van de wereld aan hun voeten.

Rodrigo en Gabriela beschrijven hun stijl als "fusion music", wat normaal een eufemisme is voor kakafonie maar bij hen toch net iets mooier klinkt. "It's mainly got Latin harmonies and rhythms but the structure is rock. It's not jazz because it's structured, and we don't improvise; our solos are exactly what's on the record, as a metal fan and guitarist you always want to hear the same f**king solo!" Invloeden afkomstig van salsa tot Pink Floyd, Queen en Led Zeppelin. Van die laatste rocker spelen ze trouwens ook oorstrelende "stairway to heaven"-variaties.

Ik zou een heel epistel neer kunnen pennen over de volgorde van de nummers die ze afwerkten en het bijhorende enthousiasme van mijn dansbenen en/of klaphandjes, maar dat doe ik beter niet. De die-hard concertganger onder ons vond hun set net iets te veel lijken op vorige exemplaren, maar dat kon de simpele deuntjesliefhebber in geen geval deren. Knallers als Tamacun, Diablo Rojo en Ixtapa, afgewisseld met een solo voor elk en opzwepende tokkel- en klapsessies. Meer heeft een muziekminnend meisje niet nodig. En samen met mij zagen ook 1500tal tieners, tonnetjes, huppelaars, innig verliefden, happy singles, 50-plussers, padvinders, chirokakao's en Duitse deernes dat het goed was. Al hadden de duidelijk door alcoholische dranken benevelde RODRIGOOOjoelers rechts vanvoor voor de gelegenheid wel eens naar Witse mogen kijken op zondagavond.

http://www.youtube.com/watch?v=2LgPZr1PfG8