zondag 7 december 2008

Na twee maanden Brussel...

  • blijkt een tochthond een noodzakelijk kwaad om gangbriesjes te weren. iemand?
  • staat de BWteller dus op 2 (Elio & Michel)
  • wordt de metromuziek zo gesmaakt dat IPods en aanverwanten resoluut uitgeschakeld worden eenmaal onder de grond
  • wekten ochtendlijke Arcade Fire-klanken zo ondergronds al een vreugdedansje op
  • vraag ik me af of er zoiets bestaat als een metroDJ of metroradio
  • wonen er officieel geen Vlamingen in Saint-Gilles
  • houden we onszelf voor dat dat "goed is voor onze talen"
  • herontdek ik de geneugten van een klas
  • verschaft een heuse digital decoder terug oerdegelijke televisiepretjes
  • sta ik eerder kritisch tegenover de kakafonische kerstmarkt
  • bezitten dicht-bij-huisvideotheken helaas o helaas geen nederlands ondertitelde films
  • probeerde een malafide kerstboomverkoper ons in ruil voor 70€ een kerstboom aan te smeren die "zijn naalden echt nooit verliest"
  • houden we van kerstvrede, maar gaat dit toch iets te ver

Volgende maand wederom meer Brusselse weetjes en sensatie!

maandag 1 december 2008

Rodrigo my hero

De man mag dan wel in de titel staan, het is vooral de vrouwelijke gitariste die zondagavond 30 november de Ancienne Belgique van zijn sokken blies, mezelf inclusief. Niet omdat ze -zoals onze van testosteronen voorziene concertgenoten ze ter plaatse al te luidruchtig benoemden- zo'n "hete chiquita" is, maar wel omdat ze de aanstekelijkste tokkelwijsjes zomaar uit haar mouw en hand schudt. Gabriela Quintero leerde ooit metallica riffs aan gitaarminnende buurtkinderen, sinds 1999 toert ze de wereld rond met haar al even tokkellustige "partner" (wat dat ook momenteel moge betekenen). Rodrigo Sanchez speelde als puistige Mexicaanse puber in een bandje en werd daar zwaar om geadoreerd door bakvis Gabriela. Van het één kwam het ander en wanneer ze beiden als metalfans geweigerd werden voor het conservatorium, begon hun muzikaal verhaal pas echt. Gabriela werkte nog snel een lijstje girls' bands af en vervoegde haar adonis even later bij een heuse rockgroep, Tierra Acida. In Dublin werd hun gitaargerelateerd talent ontdekt en nog geen tien jaar later ligt een stevig stukje van de wereld aan hun voeten.

Rodrigo en Gabriela beschrijven hun stijl als "fusion music", wat normaal een eufemisme is voor kakafonie maar bij hen toch net iets mooier klinkt. "It's mainly got Latin harmonies and rhythms but the structure is rock. It's not jazz because it's structured, and we don't improvise; our solos are exactly what's on the record, as a metal fan and guitarist you always want to hear the same f**king solo!" Invloeden afkomstig van salsa tot Pink Floyd, Queen en Led Zeppelin. Van die laatste rocker spelen ze trouwens ook oorstrelende "stairway to heaven"-variaties.

Ik zou een heel epistel neer kunnen pennen over de volgorde van de nummers die ze afwerkten en het bijhorende enthousiasme van mijn dansbenen en/of klaphandjes, maar dat doe ik beter niet. De die-hard concertganger onder ons vond hun set net iets te veel lijken op vorige exemplaren, maar dat kon de simpele deuntjesliefhebber in geen geval deren. Knallers als Tamacun, Diablo Rojo en Ixtapa, afgewisseld met een solo voor elk en opzwepende tokkel- en klapsessies. Meer heeft een muziekminnend meisje niet nodig. En samen met mij zagen ook 1500tal tieners, tonnetjes, huppelaars, innig verliefden, happy singles, 50-plussers, padvinders, chirokakao's en Duitse deernes dat het goed was. Al hadden de duidelijk door alcoholische dranken benevelde RODRIGOOOjoelers rechts vanvoor voor de gelegenheid wel eens naar Witse mogen kijken op zondagavond.

http://www.youtube.com/watch?v=2LgPZr1PfG8

maandag 24 november 2008

10 choses a détester dans le transports publics

In willekeurige volgorde:
  1. Gsm-muziek, bij voorkeur loeihard en in een niet verstaanbare, doch exotische taal;

  2. Stinkende buurman, met keuze uit pipi-, drank- of ik-heb-mij-drie-weken-niet-gewassen-en-doe-alsof-dit-volstrekt-normaal-is -geur;

  3. Simpele mensen die niet doorhebben dat het van elementaire beleefdheid getuigd om de mensen éérst te laten uitstappen, voordat je zelf instapt;

  4. Opstopping in de tramtunnel van het Noordstation;

  5. Die ééne kennis, waartegen je ab-so-luut niet weet wat zeggen, maar je wel vrolijk (om 7u20!) komt begroeten;

  6. Stakingsrecht;

  7. Wegomleggingen, files en consorten, veroorzaakt door aanvankelijk de bouw van en later solden bij een Zweedse meubelgigant;

  8. Plots opkomende indigestie;

  9. Geen zitplaats na een lange dag

  10. Bakvissen.

maandag 17 november 2008

Tentvriendelijke Triptips (in geval van tijdelijke hoofdstadmoeheid)

Nu gure wind door schouwen giert, men weldra Heilige grijze mannetjes viert, veelkleurige bladerpracht welig tiert en warme choco de verkleumde wandelaar pleziert, vind ik het wel tijd voor een snuifje vakantienostalgie. Het hoeft niet altijd over de hoofdstad te gaan en het hoeft overigens ook niet altijd watermeloenweder te zijn om vakantiegenoegens te beleven. Ziehier een lijstje binnen- en buitenlandse triptips, voor elk seizoen en elke oerdegelijke tentenfan. Want Brussel is leuk, maar een frisse kampeerneus halen tussendoor kan ook deugd doen.


  • SLOVENIË - lake bohinj.



Hoewel Bohinj voor eeuwig in m'n geheugen gegrift zal staan als "daar waar we 9uur onder een afdak hebben gehangen wegens uitzonderlijke zondvloed", toch een pracht van een tentenplekje. Toen de regenwolken de volgende ochtend optrokken, waren onze vermoeide oogjes op slag wijdopen. Turquoise meer, fluoblauwe lucht, ruwe bergjes en een hagelwit stenenstrand. Wat wil je nog meer voor geinig gekampeer?






  • SPAANSE PYRENEEËN - Lamiana


Wakker worden tussen die joekels van Pyreneeën, een prettige zaak. Lamiana is een uiterst snoezig dorpje op de grens tussen Frankrijk en Spanje. Een Vlaamse canyonorganisatie, Poco Loco genaamd, organiseert er heuse avonturen zoals kajaktochten en canyonkicks. Die laatste probeerden we persoonlijk uit en verschaft nog steeds de nodige hilariteit op foto-avonden. Meer informatie en avontuur op http://www.pocolocoadventures.be/




  • FRANKRIJK - Gorges du Tarne



Niet zomaar een kloofje. De Tarne snijdt het Zuid-Franse landschap ruw doormidden en dat zullen de wielrennersbenen geweten hebben. Jammer van de toeristmoë bevolking maar gezien het grote aandeel Nederlanders en Duitsers op hun campings, kan je hen die kribbige attitude moeilijk kwalijk nemen. Zelf ook niet zo'n fan van hele huishoudens op wielen en Frankfursterwürste, maar de kloof verschaft zulke wonderschone vergezichten dat een toerist meer of minder ons niet kan deren.





  • BELGIË - Kasterlee (de Hoge Rielen, jawel)

Elke zichzelf respecterende natuurliefhebber heeft hier op zijn minst al waterdiertjes ontleed. Dicht-bij-huis en toch een licht exotisch tintje door de zeer zuiders ogende bomen. De jogroute is overigens zeer aan te raden voor ochtendlijke energiekikkers met een groene neus. En dan vergeet ik bijna nog de gigantische kampvuurkringen waar al menige harten van vuurstaarders moeten versmolten zijn. Alleen jammer dat streng kijkende concierges nachtelijke vuurtjes eigenhandig komen blussen wanneer de klok tweemaal geslagen heeft.




  • BELGIË - Meer van Bütgenbach

Bütgenbach: waar een meer ook echt zijn naam waardig is, waar guitige boerinnen Duitse praatjes maken, waar ik kaoutchouc botten al snel mis en de omaatjes nog achter ramen haken. Hengelen, zwemmen, surfen, kanoën, zeilen, dobberen, crawlen of simpelweg pootjebaden, zo'n meer staat garant voor dagen waterpret. En als dat voor te veel kippenvel zorgt, is er nog altijd het uitgebreide wandelcircuit dat panorama's biedt om waUw tegen te zeggen.


donderdag 6 november 2008

Obama Night à Saint-Gilles

Het is zover. Twee celebrities gespot, zij het Waalse exemplaren die tot over de taalgrens bekend staan omwille van respectievelijk een strik en een drankprobleem. Terwijl dat eerste dinsdagavond in Elio’s dressing bleef hangen, had Michel ter gelegenheid van de Amerikaanse presidentsverkiezingen toch maar zijn feest- en drankneus opgezet. Toen hij rond de klok van twaalf aankwam bij het Maison du Peuple op het voorplein van Sint-Gillis, werden hem van overal drankjes aangeboden en werd hij zelfs door ‘het volk’ langs de meterslange wachtrij naar binnen geloodsd, als een held. Gelukkig draaide het binnen om een iets geloofwaardigere held.

Het Belgische steuncomité van Obama –logischerwijze “Belgium for Obama” gedoopt- was de drijvende kracht achter deze heuse Obama Night. Blikvangers genoeg. Twee gigantische schermen die CNN en een Obamiaanse slideshow projecteerden, een heus petjes- en T-shirtkraam, cameraploegen, fotografen, de meest kolossale buitenwipper die ik in mijn leven gezien heb en ooit zal zien, een podium met vermoedelijk plaatselijke toplui op, vlaggen, wimpels en een olijke “Will Smith for President in 2024”-aanhanger. Zoveel avondlijk vertier heeft uiteraard zijn prijs. De inkomst mocht dan gratis zijn, om over een persoonlijke vierkante meter in het Volkshuis te kunnen beschikken, moest je gemiddeld een uur aanschuiven in de snijdende koude. Het merendeel van de Obamafans liet dat niet aan zijn hart komen en was buiten alvast begonnen aan een braspartij, tot grote vreugde van de nachtwinkeldirectie aan de andere kant van het plein. Helaas zijn wij niet zo’n Maes-in-blikfanatiekelingen en begon het voortschuifelen met zicht op feestgedruis na driekwartier lichtjes te vervelen. Na een diepe zucht dan toch maar besloten om ons verkiezingsenthousiasme te vieren rond de good old radio en ons palinggewijs uit de enorme rij te wurmen. Totdat plots onze overbuurman als een redder uit het niets floepte; “Attendez, j’ai une idee!”. Popelend trippelden we achter de –overigens uiterst bevallige- jongeman aan om even later via een zij-ingang en tot onze grote verkiezingsvreugde terecht te komen in het midden van de Obama Night.

Op het CNNscherm druppelden net de resultaten van de eerste staten binnen, stuk voor stuk overwinningen voor McCain. Oohs en Woehs weerklonken maar de petjesverkoop en het vlaggengezwaai zwakten er in geen geval van af. Zelden zo’n sterke verbondenheid gevoeld met wildvreemden. Niet dat ik zo een zwaar overtuigde Obamafan ben, maar de smeltkroes van mensen die hier samen supporterde voor dezelfde president was zo hartveroverend dat het zelfs Jan Becaus niet koud zou laten. Van twintiger tot tachtiger, van melkwit tot Guinnessbruin, van kwetterende Ier tot ingetogen Leuvenaars. Helemaal opgewarmd door menselijke goedheid doch licht bezorgd omwille van de McCainwinst, verlieten we anderhalf uur later het feestpand en drentelden richting bedstee. Gelukkig bleek die laatste angst onterecht en moet het feest om 6 uur pas echt losgebarsten zijn. Jammer dat een wekker zich toen reeds verheugde om even luidruchtig te gaan losbarsten, anders was de avond op ons enige echte voorplein helemààl af geweest.

(sfeerbeeld op http://www.skynet.be/actu-sports/actu/videos_the-obama-night-saintgilles?id=437936)

vrijdag 31 oktober 2008

Vrijheidsfestival Flagey - de sequel

Drying up Palestine
Rima Essa en Peter Snowdon
België 2007


Het merendeel van de toeschouwers was op 22 oktober duidelijk om ideologische redenen afgezakt naar Flagey. Dat bleek al enkele minuten nadat de film draaide.

De man in het zeteltje voor mij - die zijn Arafatsjaal duidelijk niet als modegril droeg - wond zich bijvoorbeeld hevig op bij elke onrechtvaardigheid die in beeld werd gebracht tegenover de Palestijnen.
Elke 5 seconden dus.




'modebewuste' El Cabron op flickr

Mijn verwachting, dat hij al het onrecht dat zijn volk wordt aangedaan ging uitschreeuwen voor alle toeschouwers, werd gelukkige niet bewaarheid.
Al scheelde het zeker niet veel.


Het relaas
Hoewel in de Palestijnse gebieden de hemelsluizen regelmatig worden opgezet, worden de Palestijnen dagelijks geconfronteerd met een groot watertekort.

De oorzaak hiervan is de bezetting door Israël. Zo werd er bij de aanleg van de Muur rekening mee gehouden de vruchtbare gebieden, bronnen en waterputten niet in het Palestijnse gebied te laten liggen. Dit is trouwens ook de reden waarom de grens tussen de bezette gebieden van de Westelijke Jordaanoever en Israël zo grillig is.

Israël en de bezette Palestijnse gebieden

Als gevolg hiervan kunnen vele Palestijnse boeren hun gronden niet langer bewerken, én hebben de Palestijnen geen toegang meer tot water.

Net zoals de checkpoints enkel opengesteld worden wanneer het de Israëli's zint, stroomt er immers slecht met mondjesmaat water uit de kranen in de Palestijnse gebieden.

De muur tussen de Gazastrook en Israël, in beeld gebracht door 'DLTBNG op Flickr

Zelf een nieuwe waterput graven behoort echter niet tot de opties, daar de pompen van de Israëlieten tot 100 meter diep water oppompen. De Palestijnen kunnen dit slechts doen tot op een diepte van 20 meter.

De enige mogelijkheid voor de bewoners van de bezette Palestijnse gebieden, bestaat erin water aan te kopen tegen woekerprijzen.
Zonder water leven is immers geen mogelijkheid.

Het beslag dat Israël legt op het water is wederom een poging om de Palestijnen weg te drijven van de laatste stukken land die hen nog resten. Een andere reden voor hun waterpolitiek zie ik, en Peter Snowdon, niet.


Afsluitend debat
Na afloop van de film was er mogelijkheid om vragen te stellen en in discussie te gaan met regiseur Peter Snowdon.
Enkele vragen werden gesteld maar een discussie werd er niet ontlokt. Het was al wel duidelijk van bij aanvang dat de toeschouwers er dezelfde mening over het conflict op nahielden als Snowdon zelf.

Dit was niet verbazingwekkend aangezien het Vrijheidsfestival duidelijk een links ideëngoed propageert.
Peter Snowdon (rechts)


Good to know / to surf
Voor zij die niet vertrouwd zijn met de Israël-Palestina-problematiek verwijs ik door naar enkele interessante links
  • Palestine video
    Een uitgebreide blog die filmpjes i.v.m. de Palestijnse zaak publiceert.
    Bevat ook een uitgebreid arsenaal aan links naar blogs en nieuws-sites.
    Pro-Palestijns
  • Debat tussen Chomsky en Dershowitz
    Dit, overigens zeer boeiende, debat tussen twee joodse intellectuelen over de zionistische zaak bestaat uit veertien delen. Het vergt een zekere motivatie om ze alle veertien te bekijken maar ik verzeker u dat je niet teleurgesteld zal zijn.
    Voor moest het niet duidelijk worden: Alan Dershowitz is een hevig voorstander van Israël, Noam Chomsky niet.

  • Wikipedia en nog eens

  • Waternet
    Een website gewijd aan de waterproblematiek in het Midden-Oosten, met een onderdeel over het Israëlisch-Palestijns conflict en de rol van water daarin.


Met dank aan Prof. Em. Eric Defoort, die mijn intresse voor het conflict aanwakkerde met zijn onstuitbaar enthousiasme.
Na een maand Brussel...

- kan ik vlotjes een lijst met nuanceverschillen scanderen tussen metro en premetro
- hebben oestrogenen de temptation van de Nieuwstraat moedig doorstaan
- wordt het tijd voor studiegerelateerde actie
- bracht de nostalgische tv1 antenne-ervaring al veel salonleut maar dringt een analoog afscheid zich op
- juichen we nog dagelijks om de vuilzakken-aan-spotprijzen
- wordt er dan ook gerecycleerd as never before
- preiken ochtendlijke hoofdaanrakingen met duiven voorlopig bovenaan in de onbehaaglijkegevoelens-checklist
- staat de BVteller nog steeds op nul
- blijft het zuiderse vakantiegevoel alsnog duren
- is Brussel per fiets officieel "een uitdaging"
- ga ik weldra over tot de aankoop van een fluoriscerend fietspak, mistlampen, fietshelm, een set reflectoren en een joekel van een petzl
- staan de duimen omhoog voor zo weinig mogelijk schadelijke gevolgen van vochtplekken
- staan de duimen loodrecht omlaag voor sjacherende huisbazen
- herontdek ik de charmes van een oerdegelijke brooddoos
- blijft de lift van de Marollen naar het justitiepaleis een euforisch walibigevoel opwekken
- groeit het respect voor Lidl gestaag

Volgende maand meer uitdagingen, drempels, records en aha-erlebnissen!