Obama Night à Saint-Gilles

Het is zover. Twee celebrities gespot, zij het Waalse exemplaren die tot over de taalgrens bekend staan omwille van respectievelijk een strik en een drankprobleem. Terwijl dat eerste dinsdagavond in Elio’s dressing bleef hangen, had Michel ter gelegenheid van de Amerikaanse presidentsverkiezingen toch maar zijn feest- en drankneus opgezet. Toen hij rond de klok van twaalf aankwam bij het Maison du Peuple op het voorplein van Sint-Gillis, werden hem van overal drankjes aangeboden en werd hij zelfs door ‘het volk’ langs de meterslange wachtrij naar binnen geloodsd, als een held. Gelukkig draaide het binnen om een iets geloofwaardigere held.

Het Belgische steuncomité van Obama –logischerwijze “Belgium for Obama” gedoopt- was de drijvende kracht achter deze heuse Obama Night. Blikvangers genoeg. Twee gigantische schermen die CNN en een Obamiaanse slideshow projecteerden, een heus petjes- en T-shirtkraam, cameraploegen, fotografen, de meest kolossale buitenwipper die ik in mijn leven gezien heb en ooit zal zien, een podium met vermoedelijk plaatselijke toplui op, vlaggen, wimpels en een olijke “Will Smith for President in 2024”-aanhanger. Zoveel avondlijk vertier heeft uiteraard zijn prijs. De inkomst mocht dan gratis zijn, om over een persoonlijke vierkante meter in het Volkshuis te kunnen beschikken, moest je gemiddeld een uur aanschuiven in de snijdende koude. Het merendeel van de Obamafans liet dat niet aan zijn hart komen en was buiten alvast begonnen aan een braspartij, tot grote vreugde van de nachtwinkeldirectie aan de andere kant van het plein. Helaas zijn wij niet zo’n Maes-in-blikfanatiekelingen en begon het voortschuifelen met zicht op feestgedruis na driekwartier lichtjes te vervelen. Na een diepe zucht dan toch maar besloten om ons verkiezingsenthousiasme te vieren rond de good old radio en ons palinggewijs uit de enorme rij te wurmen. Totdat plots onze overbuurman als een redder uit het niets floepte; “Attendez, j’ai une idee!”. Popelend trippelden we achter de –overigens uiterst bevallige- jongeman aan om even later via een zij-ingang en tot onze grote verkiezingsvreugde terecht te komen in het midden van de Obama Night.

Op het CNNscherm druppelden net de resultaten van de eerste staten binnen, stuk voor stuk overwinningen voor McCain. Oohs en Woehs weerklonken maar de petjesverkoop en het vlaggengezwaai zwakten er in geen geval van af. Zelden zo’n sterke verbondenheid gevoeld met wildvreemden. Niet dat ik zo een zwaar overtuigde Obamafan ben, maar de smeltkroes van mensen die hier samen supporterde voor dezelfde president was zo hartveroverend dat het zelfs Jan Becaus niet koud zou laten. Van twintiger tot tachtiger, van melkwit tot Guinnessbruin, van kwetterende Ier tot ingetogen Leuvenaars. Helemaal opgewarmd door menselijke goedheid doch licht bezorgd omwille van de McCainwinst, verlieten we anderhalf uur later het feestpand en drentelden richting bedstee. Gelukkig bleek die laatste angst onterecht en moet het feest om 6 uur pas echt losgebarsten zijn. Jammer dat een wekker zich toen reeds verheugde om even luidruchtig te gaan losbarsten, anders was de avond op ons enige echte voorplein helemààl af geweest.

(sfeerbeeld op http://www.skynet.be/actu-sports/actu/videos_the-obama-night-saintgilles?id=437936)